Гiсторыя

НАШ ГЕРБ

1. В городе над Пиною,
Древнем и прекрасном
Где шумят листвою ивы, тополя.
Голосами детскими, звонкими, веселыми
Полнится из года в год гимназия моя.

НАШ ЛЕТАПIС

У доме №2, размешчаным на рагу вуліц Альбрехтовской і Замкавай (цяпер Кірава і Ольховских, будынак вячэрняй школы) у царскі час быў размешчаны паліцэйскі ўчастак. У гады панскай Польшчы гэты дом стаў уласнасцю домаўладальніка Абрамоўскага. Арандавала дом польская сямігадовая школа №3, дырэктарам якой быў Любавіцкі М. І. У падвальным памяшканні жыў гаспадар дома. Тут жа была сталярная майстэрня і добра абсталяваная кухня для заняткаў кулінарыяй. На другім паверсе змяшчалася швейная майстэрня школы. У вячэрні час тут займалася школа падафіцэраў (6 класаў), якая рыхтавала вайскоўцаў да паступлення ў афіцэрскую школу. Гэтая школа праіснавала да 1933 года, Школа займала гэта будынак да верасня 1939 года, г. зн. да абвяшчэння савецкай улады ў Заходняй Беларусі. У кастрычніку 1939 года ў гэтым доме была адкрыта сярэдняя школа № 4, якая мела 20 класаў-камплектаў з колькасцю навучэнцаў 758 чалавек і калектывам настаўнікаў у 23 чалавекі.

Мірнае жыцце горада была парушана вераломным нападам гітлераўскай Германіі на нашу Радзіму. 22 ліпеня 1941 года была перапыненая і праца школы. Нямецкія акупанты ператварылі будынак школы ў казарму. Тут размясцілася гаспадарчая рота, якая займалася вырабам каўбасы, пякла хлеб. Акрамя таго, тут раздавалі нямецкім салдатам вопратку і абутак, награбленную у мірнага насельніцтва і ў забітых імі савецкіх грамадзян. У 1944 годзе, адразу ж пасля вызвалення горада ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў, у гэтым цудам ацалелым будынку была адкрыта руская пачатковая школа № 6. Калектыў настаўнікаў: Вараб'ева Фаіна Іосіфаўна, Іванова Аляксандра Іванаўна, Фурманава Марыя Міхайлаўна і Мажэйка Станіслава сваімі рукамі прыводзілі ў належны выгляд захламленых будынак школы, зрабілі пабел і афарбоўку, на сваіх плячах з іншых вуліц прынеслі парты, дошкі і іншае школьнае абсталяванне і вучэбны дапаможнік, клапатліва схаванае і убереженное людзьмі ад варварскага знішчэння. У 1945 годзе пачатковая школа № 6 была ператворана ў рускую няпоўную сярэднюю школу №4. Калектыў настаўнікаў складаўся з 18 чалавек. Дырэктарам школы стаў Кавалеўскі Рыгор Кірылавіч, завучам - Шатхина Ніна Захараўна, а затым Давидан Міхаіл Рыгоравіч. У падвальным памяшканні калектыў школы абсталяваў сталярную і слясарную майстэрні. Няпоўная сярэдняя школа мела два выпуску: у 1946 годзе - 19 вучняў і ў 1947 годзе — 25 навучэнцаў. У 1947 годзе школа стала сярэдняй з дзесяцігадовым тэрмінам навучання. Першы выпуск школа дала ў 1951 годзе. Атэстаты атрымалі 17 чалавек. У 1948 годзе ў школе быў адкрыты буфет для навучэнцаў. У 1954 годзе дырэктарам сярэдняй школы № 4 была Марыя Міхайлаўна Сяргеенка, а завучам Леў Міхайлавіч Бабінец. У 1956 годзе дырэктарам становіцца Е. І. Някрасаў, партызан і ветэран вялікай айчыннай вайны, чалавек, які мае на той час 3 вышэйшыя адукацыі, заслужаны настаўнік, у будучыні дэпутат Вярхоўнага Савета БССР. У студзені 1957 года школа перабіраецца ў новы тыпавы трохпавярховы будынак па вуліцы Карла Маркса 13.

У гэтым будынку ўжо быў абсталяваны спартзалу, аднак не было актавай залы. На першым паверсе былі размешчаны буфет, сталовая і кватэры дырэктара і вартаўніка. Кабінеты дырэктара, завуча і настаўніцкая знаходзіліся на другім паверсе. У цэлым, будынак школы было неблагоустроенным. З гаспадарчых пабудоў стаяў адзін застаронак, і злева ад будынка школы размяшчалася спартыўная пляцоўка. Усе астатняе прастору вакол школы трэба было добраўпарадкоўваць самім настаўнікам з дапамогай вучняў, бацькоў і шэфаў. Шэфамі СШ №4 у той час былі суднарамонтны завод і Арцель швейнай фабрыкі імя Крупскай. На пустцы быў разбіты вучэбна-вопытны ўчастак, які выконваў функцыі агарода, ўладкованая геаграфічная пляцоўка. Вакол школы па перыметры былі пасаджаныя акацыі, а з боку вуліцы К. Маркса была разбіта вялікая кветкавая клумба. У двары было пабудавана цагляны аднапавярховы будынак пад сталярную і слясарную майстэрні. А ў 1962 годзе практычна сваімі сіламі, то есць з дапамогай настаўнікаў, навучэнцаў і тэхнічнага персаналу было пабудавана аднапавярховы шлакобетонное будынак для заняткаў па автоделу і дамаводства. У гэтым будынку справа размяшчаліся пакой майстры, слесарная майстэрня, а злева - кабінет дамаводства і швейная майстэрня.

Выкладчыкамі працы ў той час былі Паляшчук В. А. Турко і Г. П. Кіраванне выкладаў Карасельников Н. Ф. Быў таксама абсталяваны 25-ці метровы стралковы цір. Ен уяўляў сабой траншэю, якая была накрытая бярвенамі, а на бервяна быў насыпаны пясок і выкладзены дзеран. Гэта быў першы ў горадзе цір такога тыпу. Пазней на прышкольным вучэбна-вопытным участку сіламі настаўнікаў была пабудавана цяпліца. У 1961 годзе школа стала сярэдняй працоўнай політэхнічнай агульнаадукацыйнай школы з вытворчым навучаннем з тэрмінам навучання 11 гадоў. Вучняў навучалі наступных спецыяльнасцях: шафер, электрагазазваршчык, швачка-матористка, пераплетчык, машыністка, токар па метале. У 1992 годзе школа №4 становіцца Гімназіяй №1. З 1968 па 2007 год дырэктарам навучальнай установы быў Перац Федар Якімавіч.

 У 2010 годзе гімназіі прысвоена імя Перцу Федара Якімовіча.